„Nemanja Vučković, pripada mađoj generaciji umetnika, u osnovi je liričan slikar, raskošnog kolorita gde svaki oblik sagledava, objašnjava, osvetljava, razvija iznutra i iz vani. Poslednji ciklus slika svodi na asocijativno pejzažno hromatski, prestavljeno imaginativno, a sa druge strane raskošni kolorit u boji je invencija samog umetnika. Ne gleda se aprijor u bogatstvu rečnika u njegovim motivima, već u njegovoj sposobnosti za varijacije, da određeni problem rešava na više načina. Istina da Nemanja Vučković je PER EXELLENCE efektivan slikar, ali obično se misli da su majstori varijacija racionalno-duhovni tipovi. To nije tačno. Nemanja je efektivan slikar u najboljem smislu reči. Emocija je vodilja u njegovom slikarstvu.
Bez sumnje, Nemanja Vučković pripada slikarstvu fovizma i ekspresionizma, stilski i izraženo izvire iz njega. Reč je o umetniku, gde svojim potezom obojene površine, strukturalnom dominacijom, daje nam mogućnost da pratimo proces rada celosno slobodan-spontan, racionalni koncept, na dobro osmišljen problem kompozicije. Najnoviji ciklus je znatno razuđeniji po svom bojenom spektru, javljaju se različiti aspekti hladno-toplih tonova, koji se povezuju sa aspektima razrađenih širokih površina, od bitnih do manje bitnih oblika. Na novim slikama dominira momenat igre, široko dinaminantih pokreta, širokog horizontala, propraćen dinamičnim pokretima. Svetlost nema svoje izvorište, no je sveopšto prisutno, svetlost je upravo prostor u kojem taj svet svetlosnih mrlja svedoči svoje postojanje.
Dakle njegov opus je inspirativan predmet, njegova vizuelizacija sa snopovima robusnih poteza ili plastovima hromatskih tonova, kao i sa njegovom kontrolisanom linijom, potencira, izvlači bitno od najbitnijeg. To je pejzaž duše zapamćen iz njegovog detinjstva, gde njegovo slikarstvo zrači celokupne duše umetnika. Izvor njegovih nabujalih inspiracija neiscrpno blista iz dubine njegove duše. Ideja prenesena na velikim platnima, kontrolisana u boji, radosno osvetljena i stalno lirski prenešena. Njegova umetnost se razvija kao cvet iz pupoljka, a cvetanje je proces ljubavi i radosti pozitivne i kreativne energije. Ove slike ne samo što prikazuju, već i darivaju. Nećete od njih otići prazne duše, jer će vas dovesti do teskobne bezsanice, one su snoviđenja, tajanstvene i još toliko toga ispunjene mikrokosmičkim znakovnim zapisima.
Slikar daje nazive svojim slikama. Ali su ti nazivi producs poetske imaginacije, oni sa slikama stoje u jednom komplementarnom odnosu, odnosu međusobnog dodira, ali i ne pune identifikacije onoga što se događa na slikama mladog perspektivnog umetnika.”
Akademik Prof. dr Fehim Husković